Τι γιορτάζουμε την Πρωτομαγιά;

Για να δούμε τώρα τι θυμάσαι!!!

............................................

Εκτός  από τα αιματηρά γεγονότα η Πρωτομαγιά είναι ημέρα γιορτής της ανθοφορίας από την αρχαιότητα ακόμη ! Όλοι βγαίνουμε στην εξοχή και πλέκουμε το μαγιάτικο στεφάνι! Η φετινή Πρωτομαγιά θα είναι βέβαια διαφορετική αφού  " Μένουμε στο σπίτι" για να αποφύγουμε τη διασπορά του κορωνοϊού. 

Ας βγούμε όμως στο μπαλκόνι μας, στην αυλή μας ή ας θαυμάσουμε τη θέα από το παράθυρό μας .  

Βγάλτε μια φωτογραφία που να δείχνει ότι θαυμάζετε τη φύση και γράψτε κάποια θετικά σχόλια σαν  μια σελίδα στο ημερολόγιό σας....

Είναι ωραίο να μάθουμε να βλέπουμε και να παρατηρούμε...άλλο κοιτώ κι άλλο βλέπω!!! Το τι βλέπουμε έχει σχέση με τον εαυτό μας, με το τι νιώθουμε. Ας μάθουμε να βρίσκουμε την ομορφιά όπου κι αν είμαστε...

Οδυσσέας Ελύτης - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 1 Μαΐου
“Η Πρωτομαγιά"

Πιάνω την άνοιξη με προσοχή και την ανοίγω:
Με χτυπάει μια ζέστη αραχνοΰφαντη
ένα μπλε που μυρίζει ανάσα πεταλούδας
οι αστερισμοί της μαργαρίτας όλοι αλλά
και μαζί πολλά σερνόμενα ή πετούμενα
ζουζούνια, φίδια, σαύρες, κάμπιες και άλλα
τέρατα παρδαλά με κεραίες συρμάτινες
λέπια χρυσά λαμέ και πούλιες κόκκινες
Θα ‘λεγες, έτοιμα όλα τους να παν
στο χορό των μεταμφιεσμένων του Άδη.”

(Ο. Ελύτης, Ημερολόγιο ενός αθέατου Απρίλη, Ίκαρος)

Παροιμίες για τον Μάη

Διάλεξε μια παροιμία , σκέψου τι θέλει να πει,

παίξε μ' αυτήν παντομίμα ή ζωγράφισέ την και ζήτα από τους άλλους να μαντέψουν ποια παροιμία διάλεξες !!!

Αν βρέξει ο Απρίλης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα τότε τ' αμπελοχώραφα χαίρονται τα καημένα.

Απρίλης, Μάης, κοντά ειν' το θέρος.

Ένας κούκος (ή χελιδόνι) δε φέρνει την άνοιξη.

Ζήσε, Μάη μου, να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι.

Ήρθεν ο Μας (Μάης); Των γυναικών ταμνάς. [δηλ. από τις πολλές δουλειές]

Καλός ο ήλιος του Μαγιού, τ' Αυγούστου το φεγγάρι.

Μάης άβρεχος, μούστος άμετρος.

Μάης άβροχος, τρυγητός χαρούμενος.

Μάης πενταδείληνος και πάντα δείλι θέλει.

Μην πάρεις το Μάη άλογο, μήτε γυναίκα τη Λαμπρή. [δηλ. το Μάιο τα άλογα φαίνονται πιο γερά γιατί τρώνε περισσότερο κι έτσι ο αγοραστής μπορεί να ξεγελαστεί- επίσης οι γυναίκες τη Λαμπρή στολίζονται με τα καλά τους ρούχα και μπορεί κανείς να νομίσει ότι κάποια είναι όμορφη μόνο και μόνο επειδή είναι καλοντυμένη]

Μήνας που δεν έχει ρο, ρίξε στο κρασί νερό.

Ο Απρίλης έχει τ' όνομα κι ο Μάης τα λουλούδια.

Ο Απρίλης με τα λούλουδα κι ο Μάης με τα ρόδα.

Ο Απρίλης ο γρίλλης, ο Μάης ο πολυψωμάς. [δηλ. το μήνα Απρίλιο οι γεωργοί έχουν λίγες αγροτικές εργασίες ενώ τον Μάιο έχουν πολλές και χρειάζονται πολλά ψωμιά για τους εργάτες]

Το Μάη βάζε εργάτες κι ας είναι κι ακαμάτες. [δηλ. όσο κι αν τεμπελιάζουν, θα κάνουν δουλειά γιατί είναι οι μέρες μεγάλες]

Το Μάη εγεννήθηκα και μάγια δε φοβούμαι. [πρόληψη που συνδέει την ονομασία του Μαΐου με τη λέξη μάγια- έλεγαν ότι όσοι είναι γεννημένοι το Μάη δε παθαίνουν τίποτα από μάγια]

Πηγή:  εδώ

Η Ποίηση του Μάη 
κι εδώ

22 Απριλίου :Ημέρα της γης ! ! !

Όλοι ξέρουμε πως οι Ινδιάνοι έχουν μια ιδιαίτερη σοφία. Eίχαν έναν δικό τους πολιτισμό. Σεβόντουσαν  τη φύση. Μια φυλή, οι Ute, δημιούργησαν  την παρακάτω προσευχή:

Γη μάθε με να θυμάμαι

Γη μάθε με ηρεμία όπως τα χορτάρια ηρεμούν με το φως.

Γη μάθε με να υποφέρω όπως οι γηραιές πέτρες υποφέρουν από τη μνήμη.

Γη μάθε με ταπεινοφροσύνη όπως τα άνθη είναι ταπεινά από την αρχή.

Γη μάθε με να νοιάζομαι όπως η μάνα που προστατεύει τα μικρά της.

Γη μάθε με θάρρος όπως το δέντρο που ορθώνεται μοναχό.

Γη μάθε με περιορισμό όπως το μυρμήγκι που αργοσαλεύει στο έδαφος.

Γη μάθε μου ελευθερία όπως τον αετό που πετάει στον ουρανό.

Γη μάθε μου παραίτηση όπως το φύλλο που πεθαίνει το φθινόπωρο.

Γη μάθε με αναγέννηση όπως τον σπόρο που φυτρώνει την άνοιξη.

Γη μάθε με να ξεχνάω τον εαυτό μου όπως το λιωμένο χιόνι ξεχνά την ζωή του.

Γη μάθε με να θυμάμαι την καλοσύνη όπως οι ξηροί αγροί κλαίνε στην βροχή.

Μητέρα γη συγγνώμη!!!

Δώσε φωνή στη γη και κάν'την να ακουστεί!!! 

Τι θα έλεγε σήμερα στους ανθρώπους;

Μπορείς να ξεκινήσεις κάπως έτσι: 

Γιατί εσείς οι άνθρωποι είστε τόσο αλαζόνες; 

Γιατί συμπεριφέρεστε σαν να είστε οι μοναδικοί κάτοικοι αυτού του πλανήτη;

       
.......................................................................................................................................................

Πασχαλινά ανθολογήματα

Μεγάλη Πέμπτη της Ζωής Καρέλη


Πάσχα στα πέλαγα του Α. Καρκαβίτσα


Το πρώτο μου Πάσχα του Γρ. Ξενόπουλου


Η Ημέρα της Λαμπρής του Δ. Σολωμού

Andrea Bocelli: Music For Hope - Live From Duomo di Milano

Αντρέα Μποτσέλι, ένα παιδί που γεννήθηκε με προβλήματα όρασης και στα 12 του χρόνια έμεινε τυφλός. Παρόλα αυτά ακολούθησε το όνειρό του κι έγινε από τους πιο διάσημους τενόρους.  Στο βίντεο ο Μποτσέλι τραγουδά την Μουσική της Ελπίδας , Πάσχα στο άδειο Μιλάνο! Ένα Πάσχα διαφορετικό για όλον τον κόσμο, που θα μείνει στην ιστορία. Όμως η ελπίδα πάντα νικάει ...
Περισσότερα για τη ζωή του εδώ

Ο Ύμνος της Αγάπης

Ο Ύμνος της Αγάπης του Αποστόλου Παύλου στην προς Κορινθίους Α' επιστολή του. 

Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. είτε γλώσσαι παύσονται. είτε γνώσις καταργηθήσεται. εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν. όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. βλέπομεν γαρ άρτι δι΄εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μείζων δε τούτων η αγάπη.

«Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει η σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.

Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Η αγάπη όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει.

Πασχαλινά παραμύθια!

Η Σταύρωση στην τέχνη

Έργα του Ελ Γκρέκο με θέμα τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Ιησού

Ο Μυστικός Δείπνος

                             Η Προσευχή του  Ιησού στον κήπο της Γεσθημανής

                               Ο Διαμερισμός των ιματίων

Η πορεία προς τον Γολγοθά

                                          Η Σταύρωση

Η Αποκαθήλωση ( Pieta)

                                                                  Η Ταφή

                                              Η Ανάσταση

Η Πεντηκοστή

Ο Ύμνος της Αγάπης με έργα του Ελ Γκρέκο

Έργα του Νταλί

Πιετά του Μικελάντζελο

Τα γόνατα του Ιησού 

Ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου

Μπορείτε να το διαβάσετε και εδώ 

Καρφωμένα στ'αγριόξυλο του σταυρού, σχηματίζουν μι' αμβλεία γωνία. Είναι τα ίδια τα γόνατα που προβάτιζαν, παίζοντας, γύρω απ'το κόκκινο φουστάνι της μάνας του, όταν ήτανε βρέφος δέκα μηνών. Που αργότερα, έφηβος, τ'ακούμπαγε κάτω στη γη πριονίζοντας το ξύλο ενός κέδρου. Πού λυθήκαν κ'έπεσαν, ένας σωρός, -μια νύχτα που η άνοιξη ήταν αβάσταχτη και μύριζε η γης κι ο ουρανός λεμονάνθι- στο Όρος των Ελαιών. Κι'είναι ακόμη τα γόνατα που κάθιζε, αμίλητος, δυο -δυο τα παιδιά κι απλώνοντας δίπλα του, πάνω στη γη, τ'απέραντο χέρι Του, τα φίλευε ένα λουλουδάκι- κομμένο απ'τον πλούτο του σύμπαντος.