Προσφυγιά: Τα όνειρά μου ταξιδεύουν στου Αιγαίου τα νερά

                    Το καθημερινό δράμα των προσφύγων 

                         όπως το βλέπουν τα παιδιά

\

Γη του τόπου μου

Τα όνειρά μου ταξιδεύουν

Στου Αιγαίου τα νερά

Τα όνειρά μας θάφτηκαν…

Πατρίδα μου!!!

Ρίζα μου!!!

Γη μου!!!

Τα άστρα μου, το σκοτάδι μου…

Μοναξιά μου!!!

Η αγάπη μου,  η αγκαλιά σου…

Η νύχτα , η  μέρα..

Η χαρά, η  λύπη…

Φοβάμαι…

Απόγνωση…

Γη του τόπου μου!!!

Χώμα μου!!!

Πατρίδα μου, ρίζα μου!!!

Θα μας δεχτούν;

Θα μας ξαναδιώξουν;

Χαρίστε μας ένα κομμάτι γης!!!

-          Φοβάμαι…

-          Τι φοβάσαι;

-          Το αύριο…

Κάποιος πρέπει να ξυπνήσει το φεγγάρι!!!

Τι θ’ απογίνουμε;

Ταξιδεύει τ’ όνειρο….

Πού πάμε;

Φοβάμαι…

Συλλογική προσπάθεια ποιητικής δημιουργίας

με αφορμή την «Αιολική Γη» του Ηλία Βενέζη

ΣΤ τάξη

Σκέψεις πάνω σε στίχους…

Το χθες ,το σήμερα ,το αύριο. Ίδιο κι απαράλλαχτο. Προσφυγιά , Πόνος, Ξεριζωμός.

Χθες οι Έλληνες  της Μικράς Ασίας. Σήμερα οι Σύροι.

Και οι Έλληνες που αναζητούν ένα καλύτερο αύριο μακριά από τη γη του τόπου τους ;

Άλλος ένα ξεριζωμός… Βάσανα των ανθρώπων, βάσανα!!!

Οι διασώστες

Γύρω από ένα κομμάτι ψωμί

Με την σκανδάλη στο κεφάλι

Πόλεμος