ΤΙ ΕΞΥΠΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Ο κύριος Σαρδέλης,
ψαράς απ΄ το Πλωμάρι,
έτρωγε τα λέπια,
πέταγε το ψάρι.
Ο θείος μου ο Παντελής,
που έμενε στο Γουδί,
έτρωγε το ποτήρι,
πέταγε το κρασί.
Μία απ΄ τις ξαδέρφες μου,
που έμενε στην Άρτα,
έτρωγε μόνο το χαρτί,
κι όχι τη σοκολάτα.
Κι ένας άλλος κύριος
απ΄ το Βαρθολομιό
έτρωγε τα τσόφλια
και πέταγε τ΄ αυγό.
Πολλοί απ΄ τους ανθρώπους,
δεν ξέρω το γιατί,
τρώνε μόνο τη φλούδα,
πετάνε τη ζωή.
Τζιάννι Ροντάρι
Συννεφάκια
Συννεφάκια μου τρεχάτα,
πάνω στου ουρανού τη στράτα,
πόσες μορφές αλλάζετε
πόσες μορφές αλλάζετε
κι όλο με κάτι μοιάζετε…
Να ένα καράβι! Μια αλεπού!
Να ένα καράβι! Μια αλεπού!
Να το κεφάλι του παππού!
Να έν΄ αμαξάκι που κυλά
Να έν΄ αμαξάκι που κυλά
Σε μπαμπακένιες ρούγες!
Μ’ αλλάζουν όλα στο λεπτό
Και τώρα βλέπω έναν αϊτό
Που στάθηκε μεσούρανα
Μ’ αλλάζουν όλα στο λεπτό
Και τώρα βλέπω έναν αϊτό
Που στάθηκε μεσούρανα
Μ΄ ολάνοιχτες φτερούγες…
Πόσες μορφές αλλάζετε
Κι όλο με κάτι μοιάζετε,
Συννεφάκια μου τρεχάτα
Πάνω στ΄ ουρανού τη στράτα!
Πόσες μορφές αλλάζετε
Κι όλο με κάτι μοιάζετε,
Συννεφάκια μου τρεχάτα
Πάνω στ΄ ουρανού τη στράτα!
Ντίνα Χατζηνικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου