Μια πολύ ωραία ιστορία " Μια γέρικη ελιά στη φάτνη του Χριστού" που μπορούμε να διαβάσουμε ή να αφηγηθούμε στα παιδιά μας αυτές τις μέρες που ζυγώνουν τα Χριστούγεννα.
Το κείμενο γραμμένο στην κρητική ντοπιολαλιά μας φέρνει πίσω πολλά πολλά χρόνια.
Με αφορμή το πρόγραμμά μας στο etwinning με θέμα " Το σεντούκι με τους κρυμμένους θησαυρούς" και τη γιορτή του Πολυτεχνείου μαθαίνουμε για το τραγούδι αυτό και το τραγουδάμε με όλη την ψυχή μας!!!
Πρόκειται για ένα παραδοσιακό ριζίτικο τραγούδι με ηρωικό και αγωνιστικό χαρακτήρα, που έχει τις ρίζες του από τα χρόνια ακόμη του Βυζαντίου. Συνδέθηκε με απελευθερωτικούς αγώνες ενάντια στους κατακτητές, Ενετούς και Τούρκους, αργότερα το τραγουδήσανε στον Μακεδονικό, στους Βαλκανικούς, στην μάχη της Κρήτης με τους Γερμανούς, στο Πολυτεχνείο.
Ένα τραγούδι, θησαυρός της πολιτιστικής μας κληρονομιάς,
που τραγουδά όλη η Ελλάδα,
και είναι
άμεσα συνδεδεμένο
με τη φωνή του αξέχαστου Ξυλούρη !!! Ευχαριστούμε κ. Κυριακή Ρεΐζογλου,την Μουσικό του Σχολείου μας που είναι πάντα στο πλάι μας και μας στηρίζει.
Μασκότ στην τάξη μας θα είναι ο Γλαύκος, ο δελφινάκος.
Αυτός θα μας βοηθήσει να βρούμε τους θησαυρούς.
Και ...δε θα το πιστέψετε ... τι λέτε να βρήκε στο βυθό της θάλασσας, εδώ στις ακτές του Ηρακλείου; Ένα σεντούκι!!! Ναι,ένα παλιό σεντούκι!!! Δείτε το βίντεο και θα καταλάβετε...
Οι μαθητές μας ονομάστηκαν "Ντεντέκτιβ σαΐνια " και θα αναλάβουν δράση
για να βρουν τους θησαυρούς που κρύβει ο τόπος τους.
Να και το τραγουδάκι μας /η μαντινάδα μας, όπως τη λένε εδώ στην Κρήτη.
Είμαστε ντεντέκτιβ σαΐνια
κι έχουμε μασκότ δελφίνια
στο Ηράκλειο κατοικούμε
και τον θησαυρό θα βρούμε! Εκτός από τον Γλαύκο που είδατε στο βίντεο, υπάρχουν και άλλα ζώα βοηθοί . Τα θυμάστε; Ξαναδείτε το βίντεο και βρείτε ποιο σχολείο θα αναλάβει να βοηθήσει κάθε ζωάκι. Είμαστε πολλοί και όλοι μαζί θα βρούμε τον θησαυρό! Αλήθεια, ξέρετε ποιοι μπορεί να είναι οι κρυμμένοι θησαυροί μέσα στο σεντούκι; ...................................................
Και ο Γλαύκος βρίσκει ένα γράμμα , είναι το γράμμα του Μίνωα!!! Διαβάστε παρακάτω να μάθετε τι έγραψε ο Μίνωας και τι ζητάει από εμάς...
Κνωσός
Σιγά σιγά το Φθινόπωρο προχωράει και οι δουλειές στον κάμπο τέλειωσαν. Τα πιθάρια στο Παλάτι γέμισαν σιτάρι, κρασί, λάδι και μέλι. Ζυγώνουν και οι μεγάλες γιορτές, οι παλατιανές ετοιμάζουν τα νέα τους φορέματα. Μέρα νύχτα οι σκλάβες κεντάνε στα ακριβά υφάσματα δελφίνια και κρίνα και στάχυα και χταπόδια με κόκκινη λινή κλωστή…. Τα καράβια σχίζουν τις θάλασσες, εμπορεύματα πάνε κι έρχονται στις γύρω χώρες.
Πλούσιος είναι ετούτος ο τόπος. Όλοι μας φοβούνται. Όμως τι θα απογίνουν όλα αυτά ; Πόσο θα αντέξει η Κρήτη μας στο χρόνο ; Θα θυμούνται οι νεότεροι τι έγινε εδώ πέρα; Κι αν όλα χαθούν, όταν φύγω από τη ζωή ; Άδικα όλα … θα ξεχαστεί όλος αυτός ο σπουδαίος πολιτισμός. Αλίμονο!!!
Ο λαός μου δε θα ξεχάσει , δεν πρέπει να ξεχάσει. Θα’ ρθουν κι άλλοι βασιλιάδες μετά από μένα , θα ρθουν νέες γενιές, καινούργιο αίμα, θα προστεθούν κι άλλοι θησαυροί πολύτιμοι.
Τίποτε δεν πρέπει να ξεχαστεί. Η πολιτιστική κληρονομιά αυτού του τόπου ανήκει σε όλους, στο τώρα, στο χθες και στο αύριο. Οι μουσικές μας, τα παραμύθια μας, οι χοροί μας, τα φαγητά μας, τα γιατροσόφια μας, τα χειροτεχνήματα , όλα μας φωνάζουν και μας ζητάνε να σωθούν. Και θα σωθούν αν τα θυμόμαστε. Είναι η συλλογική μας μνήμη, η ταυτότητά μας. Αν χαθούν, θα χαθεί το παρελθόν και θα κλείσει ένα παράθυρο στο μέλλον…
Φυλάξτε τους πολύτιμους θησαυρούς , θα σας κρατήσουν ζωντανούς !!!
Ευχή μου και ελπίδα μου να βρει τούτο γράμμα κάποιος και να το διαβάσει στις νέες γενιές, για να σώσουμε ό,τι αξίζει. Ας κάνουν το ίδιο κι οι άλλοι βασιλιάδες σε άλλους τόπους, γιατί κάθε τόπος γράφει την δική του ιστορία!!!
Όταν μάθουν τα μικρά παιδιά τι έγινε στην πατρίδα τους πριν από πολλά πολλά χρόνια θα αγαπήσουν αυτόν τον τόπο πιότερο κι εγώ θα στέλνω το φωτεινό μου χαμόγελο από το πιο μακρινό αστέρι κάθε βράδυ να φωτίζει τον ουρανό τους.
Μίνωας
Ένας ανήσυχος βασιλιάς που ζούσε κάποτε σε αυτόν τον τόπο.
1 τόνος ανακυκλωμένου χαρτιού ισοδυναμεί με το χαρτοπολτό που παράγουν 17 δέντρα
για την ανακύκλωση χαρτιού απαιτείται 40% λιγότερη ενέργεια από την ενέργεια που απαιτείται για την παραγωγή χαρτιού από ξύλο
Στην Ελλάδα η κατανάλωση χαρτιού έχει ξεπεράσει τους 800.000 τόνους το χρόνο ενώ την ίδια στιγμή πετιούνται στα σκουπίδια τουλάχιστον 300.000 τόνοι χαρτιού.
Τι χρειάστηκε για την παραγωγή αυτών των 300.000 τόνων;
12 εκατομμύρια στρέμματα δάσους
100 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού που ισοδυναμεί με την ποσότητα κατανάλωσης νερού της Αττικής για 100 μέρες
1,5 - 2 δισεκατομμύρια κιλοβατώρες που ισοδυναμεί με την ενέργεια που καταναλώνεται σε3 μήνες από ένα εκατομμύριο σπίτια
Περιβαλλοντικά οφέλη από την ανακύκλωση του χαρτιού
σώζονται 17 δέντρα
απαιτείται η μισή περίπου ενέργεια και κατανάλωση νερού
παράγεται 70% λιγότερη ατμοσφαιρική ρύπανση
μειώνονται τα απορρίμματα που καταλήγουν στις χωματερές
Αφίσες από τους μαθητές της ΣΤ τάξης πριν δύο χρόνια ...το 2016 στο πλαίσιο του προγράμματος etwinning με θέμα: Διαβάζοντας λογοτεχνία ζωγραφίζουμε αφίσες με χιούμορ!!!
Περάσαμε τόσο υπέροχα. ...απόλαυση πραγματική ....κάθε φορά η ανάγνωση βιβλίου συνοδευόταν κι από κάτι διαφορετικό...ρόφημα σοκολάτας,ξάπλωμα στον καναπέ, διάβασμα στη φύση! !!!
Και το σπουδαιότερο...μοίρασμα της αναγνωστικής μας εμπειρίας με παιδιά άλλων σχολείων!!!
Εσύ όμως που η δύναμή σου είναι ακατανίκητη,
ελευθέρωσε κι εμένα από κάθε είδους κινδύνους,
για να σου
αναφωνώ: Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Τί είναι ο
Ακάθιστος Ύμνος, γνωστός στους περισσότερους ως «οι Χαιρετισμοί της Παναγίας»;
Είναι ένας ύμνος, ένα
«τραγούδι», ξεχείλισμα ευγνωμοσύνης και αγάπης του Ορθόδοξου λαού, αφιερωμένο
στην Μητέρα Παναγία, που προστρέχει σε κάθε ανάγκη του.
Ονομάστηκε
«Ακάθιστος», επειδή, όταν ψαλλόταν για πρώτη φορά στην Κωνσταντινούπολη, ο λαός
ήταν όρθιος και προσευχόταν όλη τη νύχτα με βαθιά κατάνυξη.
Τι γεγονότα όμως προηγήθηκαν ώστε να ψάλλουν
όλοι εκείνο το βράδυ, με ιδιαίτερη ευλάβεια, αυτόν τον υπέροχο ύμνο στην
Παναγία μας; Ποια είναι η πραγματική ιστορία του Ακάθιστου Ύμνου;
Βρισκόμαστε στην όμορφη Κωνσταντινούπολη το 626 μ.Χ.
Αυτοκράτορας είναι ο ευσεβής Ηράκλειος, που λείπει μακριά στην Περσία, όπου
πολεμά για να πάρει πίσω τον Τίμιο Σταυρό, που οι Πέρσες άρπαξαν από την
Ιερουσαλήμ.Ενώ τα μάτια όλων είναι στραμμένα στα μακρινά σύνορα του Κράτους,
εκεί που μάχεται ο Αυτοκράτορας με όλο το στρατό, θλιβερές ειδήσεις κάνουν τους
κατοίκους της Πόλης να αγωνιούν για την τύχη τους.
Η Πόλη, γυμνή από στρατό, εκτός από μια
μικρή φρουρά με αρχηγό τον Φρούραρχο Βώνο, με ανυπεράσπιστα τα γυναικόπαιδα,
τους γέρους και τους άρρωστους, πολιορκείται από έναν ύπουλο εχθρό, τους
Αβάρους.
Ο βασιλιάς τους, Χαγάνος, συνθηκολογεί με τους Πέρσες και
έρχεται τη στιγμή που η πόλη είναι ανοχύρωτη από ανθρώπινο δυναμικό, με σκοπό
να την καταλάβει, καταπατώντας τη συνθήκη που είχε κάνει με τον Ηράκλειο. Δεν
φτάνει αυτό αλλά στρέφει την περιφρόνησή του όχι μόνο στο λαό αλλά και στον
αληθινό Θεό. Στις ικεσίες της αντιπροσωπείας που ζητά κατανόηση, η απάντηση
είναι σαρκαστική:
«Μη σας γελάει ο Θεός που πιστεύετε! Αύριο
δίχως άλλο εγώ θα είμαι κύριος της πόλης σας και σεις, τότε μόνο θα ξεφύγετε,
αν γίνετε πουλιά και πετάξετε ή ψάρια και κολυμπήσετε..».
Σαν
κεραυνός έπεσε η απάντησή του στον απελπισμένο λαό.
Σαν φωτιά όμως ακούστηκε ο πύρινος λόγος του ασκητικού Πατριάρχη Σέργιου, που
καλεί σε επιστράτευση όλον τον χριστιανικό κόσμο: «Κρίμα είναι να απελπίζεσθε! Σκέφτεστε σαν
άνθρωποι που δεν πιστεύετε στον αληθινό Θεό. Ο αυτοκράτορας φεύγοντας
εμπιστεύτηκε την Πόλη και τον πληθυσμό της στα στοργικά χέρια της Παναγίας. Ε! Ας
επιστρατευτούμε όλοι με στρατηγό την Παναγία κι ας ενωθούμε όλοι στη μάχη. Στη
μάχη της προσευχής!»
Δάκρυα έσταζαν τα μάτια
του Ποιμενάρχη, που μαζί με Μητροπολίτες και Ιερείς, Διακόνους και μικρά
παιδιά, λιτάνευαν την ιερή εικόνα της Παναγίας των Βλαχερνών και εμψύχωναν τους
λιγοστούς στρατιώτες, που μάχονταν στα τείχη. Μια σιωπηλή κραυγή έβγαινε από τα
στήθη όλων και κατευθυνόταν στην καρδιά της Μάνας, της Υπέρμαχου Στρατηγού. Μια
κραυγή που ποτιζόταν από τα δάκρυα που έτρεχαν ποτάμι από τα μάτια των
χριστιανών, που άλλη ελπίδα δεν είχαν παρά Εκείνη που έφερε στον κόσμο την
Λύτρωση.
«Φθάσε Παναγία μου… Μην εγκαταλείπεις τον λαό σου… Σώσε την Πόλη
σου…»
Οι άπιστοι
άρχισαν να στερεώνουν σκάλες και να ανεβαίνουν στα τείχη…Άρχισαν να μπαίνουν
στην Πόλη…Τα πλοία τους απειλητικά περίμεναν από τη θάλασσα το σύνθημα για
απόβαση. Τώρα πια όλοι βουβοί άκουγαν μόνο τον κτύπο της καρδιάς τους και
έβλεπαν τα υψωμένα σε δέηση χέρια του Πατριάρχη.
Και το θαύμα ήρθε! Ήρθε κι έσωσε την Πόλη που κινδύνευε!
Κοσμοχαλασιά! Φοβερός ανεμοστρόβιλος καταστρέφει το στόλο των πολιορκητών. Πολλοί
βλέπουν μια γυναικεία μορφή να τριγυρνά στα τείχη, να εμψυχώνει τους
χριστιανούς, και να τρομοκρατεί τους άπιστους. Κανείς δεν αμφιβάλλει πως είναι
η Υπέρμαχος Στρατηγός, η Μάνα των χριστιανών, η χάρη της Παναγία μας! Εκείνη
κατατρόπωσε τους Αβάρους και τους ανάγκασε να λύσουν την πολιορκία στις 8
Αυγούστου.
Οι χριστιανοί, βλέποντας την κατάληξη της πολιορκίας έκαναν
ακατάπαυστα τον σταυρό τους. Οι καρδιές όλων στρέφονται στον Ουρανό, ενώ ολόθερμες δοξολογίες γεμίζουν τον αέρα.
Οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα στέλνοντας το μήνυμα της Λευτεριάς ως τα σύνορα
του Κράτους, όπου πολεμούσε ο Αυτοκράτορας.
Σε λίγο,
όλοι τους φτάνουν στο Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών. Εκεί, με δάκρυα χαράς ο
λαός αποδίδει στην Υπέρμαχο Στρατηγό, με ψαλμούς και ύμνους, τα νικητήρια και
τα ευχαριστήρια.
Τότε έψαλλαν και για πρώτη φορά τον Ύμνο: «Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια…» μαζί με
τους «Χαιρετισμούς της Παναγίας».
Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης έμειναν όλοι όρθιοι και έψαλλαν στην
Παναγία μας χωρίς να καθίσουν, γι’ αυτό και από τότε ο Ύμνος αυτός ονομάστηκε
Ακάθιστος Ύμνος.
Η παράδοση αναφέρει
ότι δημιουργός του Ακάθιστου Ύμνου είναι ο Ρωμανός ο Υμνογράφος, μεγάλος
υμνωδός του Βυζαντίου.
1 τόνος ανακυκλωμένου χαρτιού ισοδυναμεί με το χαρτοπολτό που παράγουν 17 δέντρα
