Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2020

Ο Αρλεκίνος

Αποκριές χωρίς τον Αρλεκίνο δεν γίνονται....γίνονται?

Πίνακας του Πικάσο

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2020

Σκυταλοδρομία ποίησης 2ο μέρος....

Τιμής ένεκεν...

Με αυτό το ποίημα της Κικής Δημουλά θα τιμήσουμε την μεγάλη αυτή ποιήτρια που έφυγε από κοντά μας προχθές μετά από καρδιακό επεισόδιο. Είναι η μεγαλύτερη Ελληνίδα ποιήτρια με ένα τεράστιο έργο που αγαπήθηκε πολύ.Τα ποιήματά της είναι η μεγάλη προίκα που άφησε πίσω της.

Θα συνεχίσει να ζει όσο εμείς τα ψελλίζουμε στα χείλη μας....

Καλό ταξίδι αγαπημένη!!!

Από το ποίημα " Πέρασα" που μόλις ακούσαμε από την ίδια τη Δημουλά πήραμε τη λέξη - σκυτάλη : φωτογραφίες που μας οδήγησε σε ένα άλλο υπέροχο ποίημά της με τίτλο: "Φωτογραφία 1998". Η λέξη " κήπος" πλέον ταξιδεύει στο ΣΤ4 που ξαναπιάνει τη σκυτάλη....

Φωτογραφία 1998

Κρατώ λουλούδι μάλλον.

Παράξενο.

Φαίνετ’ απ’ τη ζωή μου

πέρασε κήπος κάποτε.

Στο άλλο χέρι

κρατώ πέτρα.

Με χάρη και έπαρση.

Υπόνοια καμιά

ότι προειδοποιούμαι γι’ αλλοιώσεις,

προγεύομαι άμυνες.

Φαίνετ’ απ’ τη ζωή μου

πέρασε άγνοια κάποτε.

Χαμογελώ.

Η καμπύλη του χαμόγελου,

το κοίλο αυτής της διαθέσεως,

μοιάζει με τόξο καλά τεντωμένο,έτοιμο.

Φαίνετ’ απ’ τη ζωή μου

πέρασε στόχος κάποτε.

Και προδιάθεση νίκης.

Το βλέμμα βυθισμένο

στο προπατορικό αμάρτημα:

τον απαγορευμένο καρπό

της προσδοκίας γεύεται.

Φαίνετ’ απ’ τη ζωή μου

πέρασε πίστη κάποτε.

Η σκιά μου, παιχνίδι του ήλιου μόνο.

Φοράει στολή δισταγμού.

Δεν έχει ακόμα προφθάσει να είναι

σύντροφός μου ή καταδότης.

Φαίνετ’ απ’ τη ζωή μου

πέρασ’ επάρκεια κάποτε.

Σύ δε φαίνεσαι.

Όμως για να υπάρχει γκρεμός στο τοπίο,

για να `χω σταθεί στην άκρη του

κρατώντας λουλούδι

και χαμογελώντας,

θα πει πως όπου να `ναι έρχεσαι.

Φαίνετ’ απ’ τη ζωή μου

ζωή πέρασε κάποτε.

........................................................................................................

Ας ξαναπιάσουμε τη σκυτάλη : ΣΤ΄4 προς Ε΄3 δίνει τη λέξη : γιασεμιά
ενώ το Ε3 είχε δώσει τη λέξη " άστρα"

Ο Αύγουστος ελούζονταν
λούζοντας την αστροφεγγιά
κι από τα γένια του έσταζαν
άστρα και γιασεμιά

Αύγουστε μήνα και Θεέ
σε σένα ορκιζόμαστε
πάλι του χρόνου να μας βρεις
στο βράχο να φιλιόμαστε.

Οδυσσέας Ελύτης
..........................................................................................................

Λευκό μου γιασεμί

Είναι φορές που χωρίς αφορμή,

κάτι γιορτάζει βαθιά στο κορμί,

και ξαναβλέπεις το φως,

σαν να `σουν χρόνια τυφλός.

Κι ένας αέρας ζεστός

γιασεμιά φορτωμένος, φυσάει βουρκωμένος.

Είναι φορές που δεν ξέρω γιατί

κάτι νυχτώνει βαθιά και πενθεί

και δε σου κάνει κανείς

κι όπως γυρεύεις να βρεις

λίγο λευκό να πιαστείς

γιασεμί στο σκοτάδι

σαν άστρο ανάβει.

Λευκό μου γιασεμί

μη νυχτώσεις.

Είναι φορές που χωρίς αφορμή,

μέσα μου τρέμει μια ξένη φωνή,

που μου θυμίζει στιγμές

από παλιές μου ζωές

και ένας αέρας ζεστός

γιασεμιά φορτωμένος, φυσάει βουρκωμένος.

Λευκό μου γιασεμί, μη νυχτώσεις.

Μιχάλης Γκανάς

Είτε βραδιάζει
Είτε φέγγει
μένει λευκό το γιασεμί...

Σεφέρης

.......................................................................................................

Εις το βουνό ψηλά εκεί

Ε3 προς ΣΤ 4 : εκκλησιά

ΣΤ4 προς Ε3 : βουνό

Εις το βουνό ψηλά εκεί

ειν’ εκκλησιά ερημική,

το σήμαντρό της δε χτυπά,

δεν έχει ψάλτη ούτε παπά.

Ένα καντήλι θαμπερό

και έναν πέτρινο σταυρό

έχει στολίδι μοναχό

το εκκλησάκι το φτωχό.

Αλλ’ ο διαβάτης σαν περνά

στέκεται και το προσκυνά

και με ευλάβεια πολλή

τον άσπρο του σταυρό φιλεί.

Επάνω στο σταυρό εκεί

είναι εικόνα μυστική

μ’ αίμα την έγραψε ο Θεός

και την λατρεύει ο λαός.

Άγγελος Βλάχος

Κωστής Παλαμάς
Το τραγούδι των βουνών

..................................................................................................................................

Με τη λέξη χαρά βρήκαμε το τραγούδι του Ξυλούρη " Γεια σου χαρά σου Βενετιά"

Γεια σου χαρά σου Βενετιά πήρα τους δρόμους του νοτιά κι απ' το κατάρτι το ψηλό τον άνεμο παρακαλώ. Φύσα αεράκι φύσα με μη χαμηλώνεις ίσαμε να δω γαλάζια εκκλησιά Τσιρίγο και Μονεμβασιά. Γεια σου χαρά σου Βενετιά βγήκα σε θάλασσα πλατιά και τραγουδώ στην κουπαστή σ' όλο τον κόσμο ν' ακουστεί. Φύσα αεράκι φύσα με μη χαμηλώνεις ίσαμε να δω στην Κρήτη μια κορφή που 'χω μανούλα κι αδελφή.

Νίκος Γκάτσος
......................................................................................................

Γ2 προς Ε3 : σκυτάλη η θάλασσα

Ε3 προς Γ2 :

"Εσείς στεριές και θάλασσες"

σκυτάλη ο ήλιος από το ποίημα:

Ήλιος ο ηλιάτορας

του Οδυσσέα Ελύτη

Το ίδιο ποίημα οπτικοποιημένο με ζωγραφιές!!!

Ο ήλιος μας ανέβασε στο "Τρελοβάπορο" ( Γ2 προς Ε3),

άλλο ένα ποίημα του Ελύτη και παραλάβαμε τη λέξη - σκυτάλη "απορώ"

Μένει μια λέξη ακόμη για να τελειώσει το ταξίδι ....

Και το ταξίδι μας τελειώνει με ένα

Παραδοσιακό ριζίτικο!

Οι 10 λέξεις που συγκεντρώσαμε :

τραγούδι

καρδιά

μαντίλι

χαρά

θάλασσα

γιασεμιά

φωτογραφίες

βουνό

απορώ

φτερά

Και τώρα οι μικροί ποιητές σε δράση!

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2020

Σκυταλοδρομία ποίησης

Παίζουμε σκυταλοδρομία;

Σου δίνω τη λέξη.... μου δίνεις το ποίημα!!!

Το τμήμα ΣΤ4 μας έδωσε το ποίημα "Η Ξανθούλα" του Διονύσιου Σολωμού με σκυτάλη τη λέξη μαντίλι ...

άρα προσπαθούμε να βρούμε ποίημα με αυτήν τη λέξη!

Εμπρός στην αναζήτηση σαΐνια μου!!!

Η Ξανθούλα

Την είδα την ξανθούλα,

την είδα `ψες αργά

που εμπήκε στη βαρκούλα

να πάει στην ξενιτιά.

Εφούσκωνε τ’ αέρι

λευκότατα πανιά

ωσάν το περιστέρι

που απλώνει τα φτερά.

Εστέκονταν οι φίλοι

με λύπη με χαρά

κι αυτή με το μαντίλι

τους αποχαιρετά.

Και το χαιρετισμό της

εστάθηκα να ειδώ,

ως που η πολλή μακρότης

μου το `κρυψε κι αυτό.

..........................................................

Το Τραγούδι του κλόουν

Το Τραγούδι του κλόουν βρήκε σήμερα η τάξη μας από το Ανθολόγιο Γ' - Δ' τάξης ψάχνοντας τη λέξη καρδιά που μας είχε δώσει το Γ2. Κι εμείς με τη σειρά μας διαλέξαμε από αυτό το ποίημα τη λέξη " όνειρο" για το Γ2 και τη λέξη "δάκρυ" για το ΣΤ4. Περιμένουμε τα ποιήματά τους!!!

Το Τραγούδι του κλόουν

Στίχοι: Μενέλαος Μαρίνος

Μουσική: Σπύρος Ρουβάς

Δεν έχεις που να κοιμηθείς
δανείσου το παπούτσι μουδεν έχεις πού να ζεσταθείςδανείσου την καρδιά μουΔεν έχεις πού να πιεις νερόξεδίψασε στο δάκρυ μουδεν έχεις πού να ονειρευτείςδανείσου τα όνειρα μου
Κρύβω βαθιά στις τσέπες μουδυο ψίχουλα ψωμί,κρύβω τον ήλιο, τα πουλιάκι ένα άσπρο γιασεμίΚι όλα θα γίνουν αύριοκαρβέλια, χρώματαγια να χορτάσουν των παιδιώνμάτια και στόματα...

.......................................................................

Από ποιο ποίημα όμως πήραμε τη λέξη " καρδιά" θυμάστε;

Μας το έδωσε το Γ2!

Η Άρνηση

Στο περιγιάλι το κρυφόκι άσπρο σαν περιστέριδιψάσαμε το μεσημέριμα το νερό γλυφό.Πάνω στην άμμο την ξανθήγράψαμε τ’ όνομά τηςΩραία που φύσηξε ο μπάτηςκαι σβήστηκε η γραφή .Με τι καρδιά, με τι πνοή,τι πόθους και τι πάθοςπήραμε τη ζωή μας· λάθος!κι αλλάξαμε ζωή.

Γεώργιος Σεφέρης

Η Άρνηση μελοποιημένη και οπτικοποιημένη!

................................................................................................

Η σκυταλοδρομία ξεκίνησε με το ποίημα " Κυκλάμινο" του Γ. Ρίτσου με τη λέξη "τραγούδι" για σκυτάλη.

Εμείς βρήκαμε τον Ερωτόκριτο και διαλέξαμε τη λέξη ζωή !

Ερωτόκριτος

Στίχοι: Βιτσέντζος Κορνάρος

Ήκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα,

π’ ο κύρης σου μ’ εξόρισε σ’ τση ξενιτιάς τη στράτα;

Τέσσερεις μέρες μοναχά μού δωκε ν’ ανιμένω

Κι απόκει να ξενητευτώ πολλά μακρά να πηαίνω

και πώς να σ’ αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,

και πώς να ζήσω δίχως σου στο ξορισμόν εκείνο;

Κατέχω το κι ο κύρης σου γλήγορα σε παντεύει

Ρηγόπουλο, Αφεντόπουλο, σαν είσαι συ γυρεύει

και δεν μπορείς ν’ αντθισταθής στα θέλουν οί γονείς σου

νικούν τηνε τη γνώμη σου κι αλλάσει η όρεξή σου

Μια χάρη Αφέντρα σου ζητώ κι εκείνη θέλω μόνο

καί μετά κείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω

την ώρα π’ αρραβωνιστής να βαραναστενάξης

κι’ όντε σα νύφη στολιστήςσαν παντρεμένη αλλάξης

ν’ αναδακρυώσης καί να πής, Ρωτόκριτε καημένε

τα σού τασσα λησμόνησα, τα θέλες μπλιό δέ έναι

και κάθε μήνα μια φορά μέσα στην κάμερά σου

λόγιαζε τα παθα γιά σε να με πονή η καρδιά σου

καί πιάνε καί τη ζωγραφιά, πού βρες στ’ αρμάρι μέσα

και τα τραγούδια πού λργα κι όπου πολλά σ’ αρέσα

και διάβαζέ τα θώρειε τα κι αναθυμού κι εμένα

πως μέ ξορίσανε μακρά στα ξένα

κι’ όντε σού πούν κι απόθανα λυπήσουμε καί κλάψε

και τα τραγούδια πού βγαλα μες’ στη φωτιά τα κάψε

Όπου κι αν πάω κι ά βρεθώ κι ότι καιρό κι ά ζήσω

τάσσω σου άλλη να μη δώ μηδέ ν’ ανατρανίσω

Κι ας τάξω ο κακορρίζικος πως δε σ’ είδα ποτέ μου

Ένα κερίν αφτούμενο ακράτουν κ’ ήσβησέ μου

Κάλλια `χω σε με θάνατο παρ’ άλλη με ζωή μου

Γιά σέναν εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου.

..............................................................................................................

Τὸ κυκλάμινο

Μικρὸ πουλὶ τριανταφυλλί, δεμένο μὲ κλωστίτσα,

μὲ τὰ σγουρὰ φτεράκια του στὸν ἥλιο πεταρίζει.

Κι ἂν τὸ τηράξεις μιὰ φορά, θὰ σοῦ χαμογελάσει

κι ἂν τὸ τηράξεις δυὸ καὶ τρεῖς, θ᾿ ἀρχίσεις τὸ τραγούδι.

* τηράξεις = κοιτάξεις προσεχτικά.

(Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας, 1973. Γιάννης Ρίτσος )

Για να δούμε μέχρι τώρα πόσες λέξεις έχουμε στη διάθεσή μας:

τραγούδι
καρδιά
μαντίλι

Όταν συμπληρώσουμε 10 θα γράψουμε το δικό μας ποίημα!
Μικροί ποιητές σε δράση!!
.............................................................................

Σημερινή αποστολή!

20-2-20

Χαρά , θάλασσα

Οι δυο καινούργιες λέξεις μας!

..........................................................................................

Από το μαντίλι της "Ξανθούλας" πήγαμε στο ποίημα "Μαλαματένια λόγια". Κι αυτό συνεχίζοντας το ταξίδι του το πήρε το Στ4 με σκυτάλη τη λέξη "άστρο"

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος

Τραγουδήστε το σε καραόκε!!!

Για το τμήμα Γ2 βρήκαμε ένα παραδοσιακό παιχνιδοτράγουδο με τη λέξη ' μαντίλι" που ταιριάζει απόλυτα και με το πνεύμα της γιορτινής Τσικνοπέμπτης!

Ντίλι ντίλι ντίλι,

ντίλι το καντήλι

που έφεγγε και κένταγε

η κόρη το μαντήλι,

ντίλι ντίλι ντίλι.

Αν θέλετε να το βρείτε ολόκληρο πατήστε εδώ

Ας το τραγουδήσουμε όλοι μαζί!!!